Een punt achter FreshText: Einde verhaal, nieuw hoofdstuk

Plot twist: na 8 jaar knooien/freelancen/zzp’en/ondernemen is het einde verhaal voor content- en copybureau FreshText, en het meer op video gerichte subconcept FreshTakes. Co-eigenaren, zaken- en levensreispartners Martin ter Denge en Gerieke Pluimers gaan uit elkaar*. Ze willen allebei iets nieuws en toch vertrouwds doen. Martin en Gerieke nemen je mee in de redenen voor dit besluit, hun leerpunten en toekomstplannen.

*zakelijk ja, niet privé. Rustig maar, roddelende Riessenders.

Een natuurlijk eindpunt voor FreshText. Het maximale wat we hiermee wilden bereiken, is behaald. Tijd voor een nieuwe levensfase én werk dat daarbij past.

Het besluit om na 8 jaar te stoppen met een eigen onderneming maak je niet van de ene op de andere dag. We nemen je graag mee in het verhaal daarachter.

Kinderspel

FreshText was in het begin 100% Martins kindje. Een speeltuin voor vlotte teksten en Nederlandse, Engelse en Nedersaksische vertalingen. Ontstaan omdat Martin solliciteren beu was, geen prikklok meer wilde zien, en meer creatieve tekstruimte zocht dan het corporate bureauleven hem bood. Zijn vrouw en later ook zakenpartner Gerieke sprak de magische woorden: “Waarom begin je niet voor jezelf?”. 

En zo geschiedde. Op 25 april 2016 zag FreshText het levenslicht** bij de Kamer van Koophandel.

** Deze levensfasen- en babybeeldspraak is geen hint dat Gerieke zwanger is. Rustig maar, roddelende Riessenders.

De komst van Gerieke in 2020 maakte FreshText volwassener. Meer een communicatie- en contentpartner voor lange termijn. We kregen er met haar een Marketingcommunicatieadviseur, Projectmanager, Eindredacteur, Foto- en Videograaf bij. 

Eerder waren “een los persbericht hier, een brochuretekst daar”-opdrachten eerder regel dan uitzondering. Nu werkten we meer aan de vraagstukken die daarachter zaten. Want hoe zet jij jezelf nou onderscheiden neer? Leuk, die kernwaarden, maar hoe draag je ze écht uit? Hoezo heb jij nergens je huisstijlbestanden centraal staan en gebruik je geen projectmanagementtool? Als dit je merkboodschap is, dan past deze tekststijl toch veel beter dan je oude? 

Van 4-5 dagen per week in de file naar dit soort reistijd. Niet verkeerd!

Goed geregeld

Even leek alles van a tot z op orde.

“Jullie hebben een leven dat anderen graag willen leiden, maar niet aandurven.”
“Wow, jij hebt je goede baan bij de universiteit ingeruild voor een veel vrijer leven.”
“Wat heerlijk dat jullie overal ter wereld kunnen werken en zo vaak op vakantie gaan.” 

“We maakten ruimte om goede bazen voor onszelf te zijn”

We hielpen mooie internationale organisaties, hielden onze administratie netjes bij, hadden projecten (aardig) onder controle, klanten bleven jarenlang bij ons, en we investeerden eindelijk in ons zakelijk pensioen. We zagen hoe andere mensen in “veilige” loondienst zich in de burn-out werkten voor bullebakbedrijven, terwijl wij ruimte maakten om goede bazen voor onszelf te zijn.

Reistijd hadden we vooral tijdens onze (meerdere) vakanties. Zoals bij die maand remote werken vanaf Curaçao, in coronatijd. Oh, dat bevrijdende gevoel als je uit die kille winterduisternis op de vliegtuigtrap stapt en tropische wind je verwelkomend warm tegemoetblaast. En niemand die we om goedkeuring hoefden vragen toen we op een grauwe novemberavond tijdens een diner besloten: “Zullen we de zon opzoeken op Tenerife?”. Anderhalve week later zaten we in het vliegtuig, en een paar uur daarna op ons dakterras met uitzicht op palmstrand en zee.

Alles goed geregeld.
De omzet groeide.

Maar de werkvoldoening niet.
En ook op die zonnige werkbestemmingen pakten donkere denkwolken zich samen.

Hoe nu verder?

Zijn de doelgroepen en werkzaamheden die wij het meest zinvol én inhoudelijk interessant vinden, ook degene die zorgen voor een financieel fijn leven?
Hoeveel creatieve voldoening halen we uit commercieel gefocust contentwerk?
Als ons bedrijf zo gekoppeld is aan onze persoonlijke output, hoe gaan we het dan ooit schaalbaar maken en niet langer afhankelijk van ons?
Moeten we een groter bureau worden, met meerdere medewerkers?

Is dat wat we willen?
En ook heel eerlijk: willen we dat met elkaar?

We zijn zo verschillend: moeten we niet allebei een andere kant op?

Verskel Verschil met elkaar

Iedereen die ons een beetje kent, weet dat onze persoonlijkheden en werkstijlen *nogal* verschillen.

Martin is het type dat al-tijd wel aanspraak krijgt op een evenement. Gerieke organiseert die evenementen. Martin brengt frisse invalshoeken en aanstekelijke taalliefhebberij met zich mee, maakt zijn meest creatieve tekstwerk onder grote tijdsdruk, is een muzikale taalkunstenaar die Shakespeare op metrum weet te vertalen naar het Twents, beheerst sublime British-English en spreekt het bewust met Ierse tongval. Gerieke neemt ondernemende drive mee, oog voor het totaalplaatje, strategisch inzicht, structuur, ontnuchterende ironie, een scherpe pen én focus (in foto’s, video’s én je organisatie).

En gelukkig maar, dat we verschillend zijn. Twee Martins en twee Geriekes onder een dak maken elkaar gek. Met deze combi in huis zijn we tenminste gek op elkaar.

Gelukkig voor klanten vinden we elkaar verder in spelen met taal, dubbelzinnige woordgrappen, een vlotte communicatiestijl en menselijk zakendoen.

Waar we helaas voor onszelf meer van hetzelfde in zijn: nadenken. Veel daarvan. Alle mogelijke scenario’s afspelen en jezelf de kop gek maken. Zoveel gedachten hebben dat je niet weet wáár je moet beginnen.

“Colberts staan Martin goed, maar passen hem niet”

De hamvraag bleef dus maandenlang door onze hoofden spoken:
En nu?

Vooral Gerieke herkauwde die vraag. Dat vrat aan haar: uiteindelijk was FreshText toch Martins toko? En zo bleek dat Martin niet verder wilde groeien (qua bedrijfsomvang). Hij wil z’n eigenzinnige gang gaan, mooie verhalen schrijven, niet zozeer ondernemen. Dat haalt voor Gerieke de groeiuitdaging uit FreshText. Zij ziet stilstand als achteruitgang, zoekt altijd naar nieuwe kansen. Een FreshText dat uit z’n jasje groeit lijkt voor Martin te veel op een corporate kantoor waarin hij zich niet thuisvoelt. In Gerieke’s woorden: “Colberts staan Martin goed, maar passen hem niet.”

Martin in zijn hum tijdens een blaaskapeloptreden in Zutphen, met muziekvereniging Wilhelmina.

We kunnen in de pen klimmen over of het een fail is van jou of het systeem als je levensritme niet past bij de zakelijke kantoorwereld. Over hoe krang het is dat je met een bullshitbaan op de Zuidas “geslaagder” bent dan wanneer je straten schoonmaakt, vuilniszakken ophaalt of aan het mantelzorgbed staat.

Laten we vooral eerlijk durven zijn met elkaar over de rol van menselijk werk in ons gedigitaliseerde leven, waarom we kort in dienst zijn, massaal carrrièreswitches overwegen, steeds meer jongeren kiezen voor ondernemen, en aan quiet quitting doen. Ons laatste woord is daar nog niet over geschreven. Maar wel in deze blog.

“Is het een fail van jou of het systeem als
je levensritme niet past bij de zakelijke kantoorwereld?”

Marktveranderingen

Door naar een andere lijn in dit verhaal: we maken deze keuze niet alleen uit luxe of omdat we “van die millennials zijn die om de zoveel tijd wat anders willen”. Ook marktveranderingen spelen een rol.

Gen AI & content

Eén voorbeeld daarvan is het gestegen gebruik van generatieve AI-tools als ChatGPT, en daarmee samenhangend, waardering voor contentwerk. De marktwaarde van de freelance tekst- en vertaalwereld kreeg wereldwijd een zichtbare dreun, bleek ook uit analyses van platform Upwork. 

De eerste Gen AI-hype lijkt ondertussen te zijn gaan liggen. Zelfs cijfergedreven aandeelhouders moeten toegeven dat veel output van de tools – met mensenhulp – maar middelmatig is. Toch doet het wat met je moreel als creatief mens: die gemiddelde output is kennelijk goed genoeg voor veel mensen met het geld om jou in te huren. We werken zelf bijna dagelijks met tools als ChatGPT, Photoshop AI en Perplexity. Daardoor weten we ook dat de tools dagelijks onzin uitkramen. Onzin die steeds minder interne experts kritisch kunnen beoordelen door massaontslagen.

Meer regels, minder “free”

Daarnaast worden regels en verplichtingen rond ondernemen in Nederland even strak getrokken als de Kardashians. Belastingvoordelen als de zelfstandigenaftrek bijvoorbeeld. Dat maakt zzp’en financieel minder aantrekkelijk. Net als de aangekondigde handhaving op de Wet DBA, VBAR en daaraan gekoppelde angst bij een opdrachtgever voor “schijnzelfstandigheid”. We werkten de laatste tijd bewust meer voor maatschappelijke organisaties, zoals zorg- en welzijnsinstellingen. Juist bij zulk soort werk zie je al op bemiddelingsplatformen staan: zzp’ers mogen niet meer reageren. 

Nu konden wij altijd prima onze onafhankelijkheid aantonen, maar toch: net als bij Gen AI telt het (angst)idee van de toekomst meer dan de dagelijkse praktijk.

“No hard feelings, behalve in de portemonnee”

Intern versus extern contentwerk

Een derde marktverandering is dat meer organisaties contentwerk “naar binnen” halen. Dat maakt het beschikbare freelancewerk voor ons als externen beperkter en minder uitdagend.

Ook als je jarenlang een strategische partner bent, nachtelijke uren voor een klant hebt doorgehaald en elkaar vrijwel wekelijks spreekt, sta je als externe als eerste buitenspel als het intern rommelt. In de markt waarin wij ons jarenlang begaven – internationale start-ups en scale-ups met een kantoor in Nederland – vonden ook nog weleens overnames plaats. Of je helpt bedrijven groeien tot een punt dat ze medewerkers aan kunnen nemen en vervolgens jou buitenspel zetten. 

Als ondernemers begrijpen we: business as usual en no hard feelings. Maar in de portemonnee voelen we het wel. 

Uit de archieven: een promovideo voor onze MarCom Campus.

Passief verdienen

“Maar, maar…,” sputtert de business coach wiens enige business een online cursus over online business is. “Moeten jullie dan niet je aanbod aanpassen of andere verdienmodellen verkennen?”

Been there, done that. Zo zetten we via communitysoftware The Huddle online programma’s op onder de noemer MarCom Campus. Eén van de eerste digitale producten: een cursus over zakelijk bloggen voor gevorderde zelfstandig ondernemers. Via dezelfde campus maakten we een digitaal in-company trainingstraject, waarmee we medewerkers in een internationale organisatie klantgerichter hielpen schrijven. En met de stijgende integratie van generatieve AI op de werkvloer gloorden ook nieuwe businesskansen aan de horizon. Zoals organisaties digitaal begeleiden in hoe dan effectief en menselijk te schrijven met AI. Maar passieve inkomsten lieten ons voelen zoals ze klinken: passief.

De introductie van FreshTakes – waarbij we contentstrategie, video- en teksthulp in één boden – was ons final shot om in te spelen op veranderende klantvragen én meer te doen met onze video-ervaring. Om verhaal in brede zin aan te pakken en mismatches tussen merkmissie, tekst en video op te lossen. Er was belangstelling: na een paar social posts kregen we in korte tijd 5 nieuwe aanvragen (en een deel daarvan nu nog klanten) binnen.

Toch bleek ook met deze nieuwe opleving dat we beiden toe waren aan een eigen scènewisseling. En zo kwam loondienst in het vizier.

FreshText drukte lange tijd een stempel op ons leven. Op naar nieuwe, blanco bladzijden in ons levenspaspoort.

“We weten nu hoe we willen dat loondienst in ons leven past”

Is loondienst perfect? Nee hoor. Wel weten wij nu beter wat we ervan kunnen verwachten door onze werkervaring als loondiensters én freelancers. En belangrijker: waar we eerst ons leven vooral binnen loondienst probeerden te passen, weten we nu beter hoe we willen dat loondienst in ons leven past.

Een loondienst past beter bij wie we nu zijn en waar we naartoe willen. We zoeken inhoudelijke verdieping binnen één organisatie. Willen onderdeel zijn van een merk, niet zelf het merk zijn. Meer (financiële) stabiliteit. Nieuwe mensen in ons netwerk. Minder focus op commercie, meer nadruk op menselijke ontwikkeling. Met onze banen willen we verder bouwen aan ons privéleven. Blijven reizen, daar mooie foto’s en video’s van maken, zonder dat we de druk voelen om op die plekken “content te maken voor FreshText”. We willen voor het eerst in jaren die laptop weer eens thuis laten en minimaal twee weken offline zijn. 

Onze werkwisseling is dus ook privé. We zijn straks niet langer zakenpartners. Maar creëren daardoor meer ruimte voor het allerbelangrijkste: ons levensreispartnerschap.

Verlegde focus: van zaken- naar levensreispartners.

Bedankt, thank you, dankensweard

Er zijn veel meer verhalen te vertellen over wat de afgelopen freelancejaren ons leerden. Te veel voor deze blog. Alleen al in persoonlijke ontwikkelingslessen betaalde ondernemerschap zich dubbel en dwars uit. In vervolgpublicaties via onze eigen kanalen gaan we er verder op in.

Via deze blog bedanken we in ieder geval – nog een keer – onze (oud-)klanten en samenwerkingspartners. Dank dat je de weg naar ons vond. Uren, weken en jaren met ons doorbracht. Onze woordgrappen doorstond, samen het maximale eruit probeerde te halen, lief en leed op de werkvloer én daarbuiten met ons deelde.

Bedankt, thank you, dankensweard. ‘t Is mooi ewes. Dit is het eindpunt van FreshText. Tijd om niet langer te werken aan het merkverhaal van tientallen klanten, maar aan mooie nieuwe levenshoofdstukken voor ons twee. Goodgoan!