De vrolijke én serieuze noot van de tekstschrijver: 5 vragen over 5 jaar FreshText

Op een zonovergoten aprildag in 2016 stapt een nieuwbakken ondernemer in zijn auto. Onderweg naar de eerste FreshText-klant, niemand die hem vertelt wat hij moet doen, de radio op stand maximaal. De lente lonkt en de vrijheid van ondernemerschap lacht hem toe. Maar hoe graag hij ook mensen vermaakt, in het eerste lustrum van zijn bedrijf is het niet altijd lachen geblazen. Eigenaar Martin aan het woord over de eerste vijf jaar van copywriting- en contentbureau FreshText.

1. Wat inspireerde je om FreshText te starten in 2016?

“Aan de ene kant was het uit nood geboren: na een aantal tijdelijke dienstverbanden had ik geen zin in wéér solliciteren. Mijn vrouw (schrijver van dit artikel en nu ook partner in FreshText) moedigde me aan voor mijzelf te beginnen.” Lachend: “Nou, dit is mijn langste loondienst tot nu toe.

Ook had ik er aanleg voor. Ik vind tekstschrijven een interessant onderdeel van het grotere communicatieplaatje. Op papier druk ik mijzelf sterker uit dan in het gesprokene.” Na een pauze: “Omdat ik er langer over kan nadenken. Wel gek, als muzikant houd ik juist heel erg van improviseren. Ik schrijf graag teksten omdat ik muziek wil maken met woorden. Omschrijf het maar zo.”

“Ik schrijf graag teksten omdat ik muziek wil maken met woorden”

2. Op welke momenten ben je het meest blij geweest met je onderneming in de afgelopen vijf jaar?

“Doorlopend, met de vrijheid die het biedt. Dat je lekker doet waar je zin in hebt. Om op pad te gaan en overal ter wereld te werken (zie: Travelling Twents). Ik kreeg ook meer tijd om me in te zetten voor het Nedersaksisch en mijn online streektaalplatform Wearldsproake.

Toch profiteer ik niet genoeg van die vrijheid. Werkt toch mijn christelijke opvoeding en het adagium ‘in het zweet uws aanschijns’ door. Je moet woekeren met je talenten Martin! Als ik een middag vrij neem of wat voor mijzelf doe, voel ik me snel schuldig.

Ah, ook heel fijn: geen intervisies of grafieken van managers die bepalen of ik goed werk lever. Zelfontwikkeling prima, alleen nu op mijn voorwaarden. Als de klant tevreden is en ik ook, is het goed.”

Aan het werk in Guadeloupe (de Franse Cariben), januari 2020.

3. Op welke momenten heb je erover gedacht om de handdoek in de ring te gooien?

“Vooral in het begin. Als je dagen of zelfs weken niet heel veel te doen hebt. Je hand ophouden is geen optie. Wat ik ook heel vervelend vond: als een klant toch geen goede match was. Ik herinner me een moment dat mijn vrouw en ik uitkeken over een tropische vallei. Een prachtige zonsondergang, maar die ene vervelende mail hing er als een schaduw overheen. Dat blijft je wel bij.

Ik voelde me meer een parttimer in het begin. Werkte toen ook nog in loondienst ernaast, bij een hovenier. Mooi woark, maar veel leverde het niet op.

Toch heb ik niet vaak overwogen om weer volledig in loondienst te gaan. Vooral de laatste twee jaar is het écht serieuzer, ben ik mentaal en fysiek ook sterker. Ik besteed nu zaken uit. Daar durfde ik eerder niet over na te denken. De nieuwe FreshText-website is ook weer een stap vooruit.”

“Energievreters niet uitbesteden is verkeerde zunigheid“

4. Wat zijn dingen die je nu weet over ondernemen, die je als adviezen mee wilt geven aan jezelf 5 jaar geleden?

“Niet afwachten. Ga ervoor. Pak door. Dat druist aardig in tegen mijn aard. Vroeger op zwemles liet ik alle andere kinderen eerst het water ingaan. Zij maar dringen, ik vond het best. Ja hoor, je mag wel voor. Mijn moeder zag dat altijd met lede ogen aan. Kom toch voor jezelf op!

Andere les: als ik onzeker over iets ben, stel ik zaken uit. Een soort onzekerheidsluiheid. Administratie vind ik vreselijk. Daar besteed ik nu een deel van uit. Dat soort energievreters niet uitbesteden is ‘de verkeerde zunigheid’, zegt vriend en mede-ondernemer Gerbert Voortman dan altijd.”

5. Tot slot: welke vraag wil je altijd graag beantwoorden, maar wordt niet genoeg aan jou gesteld?

Lachend: “Wat vervelend. Je legt de verantwoordelijkheid voor een goede vraag bij mij neer!”

Hij vervolgt: “Iedereen kent me van de platte zaak, van mijn inzet voor het Twents. Maar ik heb Engels gestudeerd. Dus dat stekt me weleens, ‘Matn van ‘n Platn’. Nee – Matn van de TALEN. Van drietalig tekstbureau FreshText. Mensen zouden me dáár meer over moeten vragen. Over die breder inzetbare talenkennis. Om daarover te spreken op evenementen bijvoorbeeld. Dat wil ik meer doen.

Ik kom vooral op dingen die mensen me niet moeten vragen hè? Zoals ‘Wat doe je nu eigenlijk?’. Dan snappen mensen het tekstschrijf- en vertaalvak niet. En ik ben met zoveel dingen bezig: muziek, tekenen, streektaal, dit bedrijf. Ik werk er zelf aan mee, dat verwarrende. En ergens wil ik dat gewoon blijven doen. Creatief knooien, mensen vermaken. Maar met een serieuze noot. Da’s ook aan mijzelf om dat de komende jaren meer te laten zien.”

Vragen aan Martin/FreshText over dit artikel? 
Laat onderaan deze pagina je reactie achter 👇.